Συγκέντρωση και πορεία με αφορμή τη συμπλήρωση έξι χρόνων από τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου πραγματοποιούν σήμερα Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου, οργανώσεις και φορείς.
«Οργή και θλίψη, η Zackie θα μας λείψει», «No Zackie, no peace», είναι μερικά από τα συνθήματα που αναγράφονται στα πανό των συμμετεχόντων.
Έξι χρόνια από τη δολοφονία του Ζακ: Δείτε φωτογραφίες από την πορεία
Στο κάλεσμα για την κινητοποίηση σημείωναν τα εξής:
«Ο Σεπτέμβρης πονάει λίγο περισσότερο, γιατί προσθέτει χρόνια στην απώλεια, στο πένθος, σ’ αυτή την τρύπα οδύνης που μεγαλώνει κάθε 21 του Σεπτέμβρη.
Φέτος τα χρόνια γίνονται έξι. Έξι χρόνια χωρίς τον Ζακ, χωρίς τη Zackie, χωρίς την τρυφερότητα, τη συγκίνηση, το γέλιο που έφερνε στην καθημερινότητα μας, κάνοντας την πιο απαλή και χρωματιστή, χωρίς την πολιτική οξυδέρκεια και τη ριζοσπαστικότητα που έφερνε στη δημόσια συζήτηση και στα κινήματα, χωρίς την χαρισματική και αλληλέγγυα παρουσία του στους δρόμους.
Ο αγώνας που δώσαμε το προηγούμενο διάστημα στα δικαστήρια άφησε την πικρή αίσθηση του επανατραυματισμού, της ασέβειας στο θρήνο των οικείων, της προσβολής του θύματος, της μεροληψίας του δικαστικού συστήματος υπέρ των δραστών και της επιεικούς μεταχείρισης των δολοφόνων. Άφησε, μαζί και μια όμορφη κοινότητα συγγενών, φίλων, δικηγόρων, δημοσιογράφων, γνωστών και άγνωστων προσώπων, συλλογικοτήτων που δέθηκε μέσα στο καζάνι της θεσμικής αγριότητας με δεσμούς συντροφικότητας, που φρόντισε να καθαρίσει τη μνήμη του Ζακ από τη λάσπη και να την παραδώσει στην ιστορία περήφανη και αστραφτερή, όπως ήταν.
Ποτέ, όμως, κανένας αγώνας που έχει στην καρδιά του την προστασία της μνήμης των νεκρών, τη δικαιοσύνη, την ισότητα, την ανάγκη να ζήσουμε ελεύθερα και χωρίς φόβο και βία, δε σταματάει σ’ ένα δικαστήριο. Είναι ένας αγώνας διαρκής στο επίπεδο των ιδεών, της τέχνης, του δημόσιου λόγου, της καθημερινής παρέμβασης, του δρόμου. Ένας αγώνας ενάντια στον φασισμό, τον ρατσισμό, τον σεξισμό, την ομοτρανσφοβία, απέναντι σε κάθετι που συνθλίβει τη ζωή. Σε κάθε μικρή και μεγάλη στιγμή, σε κάθε νίκη ή ήττα, σε κάθε παύση και κάθε επανεκκίνηση, ζει και αναπνέει η μνήμη της Zackie. Τη νιώθουμε δίπλα μας, να μας κλείνει το μάτι, να χορεύει, να ανοίγει την αγκαλιά της.
Φέτος θα είμαστε πάλι εκεί. Θα επιστρέψουμε στη Γλάδστωνος και θα επιστρέφουμε όσες φορές χρειαστεί. Για εμάς που δε θα συνηθίσουμε να ζούμε χωρίς τον άνθρωπο μας, που δε θα συμβιβαστούμε με την βαρβαρότητα, που δε θα ξεχάσουμε, δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Και σας θέλουμε κοντά μας.
